NAJPIĘKNIEJSZE PIOSENKI: Seweryn Krajewski

Wystąpią:
Iza Połońska - śpiew
Michał Kobojek - saksofon
Leszek Kołodziejski - inst. klawiszowe
Michał Grott - gitara basowa

zaprasza – Basia Stępniak-Wilk

Koncert „Czułość” to wyśpiewana przez znakomitą wokalistkę, Izę Połońską, chwytająca za serce opowieść, złożona z utworów skomponowanych przez Seweryna Krajewskiego do tekstów najwybitniejszych polskich poetów piosenki – Agnieszki Osieckiej, Magdy Czapińskiej. Nie zabraknie w tym spotkaniu także perełek z czasów Czerwonych Gitar.

Seweryn Krajewski (ur. 1947 w Nowej Soli)
piosenkarz, kompozytor, multiinstrumentalista, lider, niezapomniany wokalista zespołu Czerwone Gitary (od 1965 roku); pierwsze nagrody otrzymał na festiwalu w Opolu w 1967 roku (nagroda Polskiej Fundacji Jazzowej za kompozycje piosenek „Co za dziewczyna” i „Stracić kogoś”), a już rok później skomponował muzykę do tekstu Krzysztofa Dzikowskiego "Gondolierzy znad Wisły", wielkiego przeboju Ireny Jarockiej (wyróżnienie) oraz do tekstu Marka Dagnana „Takie ładne oczy” (I nagroda Przewodniczącego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu). Kolejne lata to poszerzanie repertuaru Czerwonych Gitar, aż do rozstania z zespołem w 1997 roku oraz bardzo aktywna współpraca ze znakomitymi autorami i najwybitniejszymi artystami polskiej estrady. Kompozycje Seweryna Krajewskiego, które od wielu lat nuci polska publiczność, to m.in. - Czerwonych Gitar „Anna Maria”, „Niebo z moich stron" i „Ciągle pada” (sł. Krzysztof Dzikowski), „Nie spoczniemy” (sł. Agnieszka Osiecka), „Niech żyje bal” (sł. Agnieszka Osiecka, wyk. Maryla Rodowicz), „Remedium” (sł. Magda Czapińska, wyk. Maryla Rodowicz), „Uciekaj moje serce” (sł. Agnieszka Osiecka, wyk. Seweryn Krajewski) i wiele, wiele innych. Po zakończeniu współpracy z Czerwonymi Gitarami Seweryn Krajewski skupił się na pracy solowej, której efektem były płyty i muzyka do spektakli teatralnych, filmów i seriali („Och, Karol”, "Kogel-mogel”, "Jan Serce”). Rok 2008 przyniósł płytę Edyty Geppert z kompozycjami Seweryna Krajewskiego. W albumie „Nic nie muszę” znalazły się m.in. piosenki do tekstów Agnieszki Osieckiej - „Nie żałuję” i „Kiedy mnie nie będzie”. W kolejnym roku ukazała się płyta ze śpiewanymi przez Seweryna wierszami Karola Wojtyły. Sukcesem okazał się też koncertowy album z 2009 roku „Na przekór nowym czasom - live”, nagrany przez kompozytora w duecie z Andrzejem Piasecznym.
Lista nagród przyznanych artyście i jego kompozycjom jest imponująca, są na niej tytuły „piosenkarza roku”, nagrody na festiwalach w Opolu, Sopocie, nagrody za poszczególne piosenki i za całokształt twórczości, są złote i platynowe płyty. Seweryn Krajewski został uhonorowany Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, otrzymał też „Mateusza” (nagroda Programu Trzeciego Polskiego Radia) za „kompozytorski talent i muzykę wzruszającą kolejne pokolenia”. Trzykrotnie otrzymał nagrodę Fryderyka w kategorii „kompozytor roku”. Obecnie Seweryn Krajewski mieszka w Clifton w USA, stroniąc od mediów, a na stronie internetowej Fundacji im. Seweryna Krajewskiego można znaleźć zdjęcia artysty spacerującego nad oceanem. Ale piosenki Seweryna Krajewskiego, jego melodie, tembr jego głosu, ciepłe spojrzenie - są znacznie bliżej: w naszej pamięci i naszych sercach.

Iza Połońska
wokalistka, doktor sztuki, trener wokalny; absolwentka Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi i Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu.
Artystka niezmiennie oferuje publiczności różnorodność - od projektów kameralnych (duetów), aż po duże symfoniczne składy. Wśród partnerów scenicznych Połońskiej na szczególną uwagę zasługują Bogdan Hołownia - ceniony pianista jazzowy (projekt „Samotne Wyspy Serc”) i Witold Cisło - kompozytor i multiinstrumentalista (projekt „Wystarczy być”). Od 2016 roku Iza Połońska koncertuje z projektami symfonicznymi, które współtworzy z aranżerem, kompozytorem i akordeonistą Leszkiem Kołodziejskim – „Połońska śpiewa Osiecką”, „Młynarski symfonicznie”, „Krajewski symfonicznie”.
Na scenie spotyka się najczęściej ze Zbigniewem Zamachowskim, Mieczysławem Szcześniakiem, Janem Emilem Młynarskim, czy Wojciechem Myrczkiem, a także ze znakomitymi muzykami - z Michałem Kobojkiem, Michałem Grottem, Radosławem Bolewskim, Kubą Raczyńskim, Witkiem Janiakiem, Maciejem Tubisem, Aleksandrą Nawe, Sylwią Michalik, Tomaszem Darochem, Adamem Krzeszowcem, Wojciechem Fudalą, Krzysztofem Karpetą i z wieloma innymi.

Na stałe wykłada w Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi na Wydziale Sztuk Scenicznych. Współpracowała ze Szkołą Teatralną przy Teatrze Śląskim w Katowicach, a także z Wydziałem Aktorskim PWSFTviT w Łodzi. Jako trener wokalny pracowała przy wielu spektaklach teatralnych, przygotowując aktorów do często karkołomnych zadań wokalnych, m.in. w Teatrze Nowym im. K. Dejmka w Łodzi, Teatrze Lalek Arlekin im. H. Ryla w Łodzi, Teatrze im. S. Jaracza w Łodzi i w Teatrze Studyjnym w Łodzi.

Na rynku fonograficznym ukazały się do tej pory dwie solowe płyty artystki, CD Pejzaż bez ciebie (DUX 2019) i CD Sing! Osiecka (Soliton 2021). W lipcu 2021 ukazał się pierwszy singiel napisany specjalnie dla artystki - "Noce bez gwiazd" z muzyką Witolda Cisło i słowami Magdaleny Wojtalewicz, a w czerwcu 2023 Iza zadebiutowała jako autorka tekstu i muzyki w singlu "Kaskady", do którego teledysk nakręciła Olga Czyżykiewicz. Piosenkę wydała Agencja Muzyczna Polskiego Radia. Ponadto w 2022 roku artystka byłą jedną z wielu polskich wokalistów zaproszonych przez Adama Sztabę do nagrania piosenki „Mamy siebie”, z której dochód przeznaczony jest w całości na rzecz ofiar wojny w Ukrainie.

W czerwcu 2023 roku Iza Połońska głosami czytelników magazynu o sztuce „Post scriptum” wygrała plebiscyt na Artystę Roku 2022. We wrześniu 2023 roku została uhonorowana medalem z okazji 600-lecia Łodzi za działania na rzecz rozwoju miasta. W lutym 2024 roku Iza Połońska została nominowana do Nagrody FRYDERYKI Muzyka Klasyczna w kategorii Duety. W styczniu 2025 roku artystka została odznaczona przez Ministra Kultury Odznaką Zasłużony dla Kultury Polskiej.

Daniel Wyszogrodzki o Izie Połońskiej:
„Piosenkarka wysublimowana, artystka celebrująca każdy dźwięk i każde słowo. Porusza się z gracją w tej ulotnej przestrzeni, w której muzyka i tekst nie tylko się łączą, ale uskrzydlają się nawzajem”